آیا استفاده از پهپادهای حمل کالا در زمان قرنطینه ایده مناسبی است؟ - وبلاگ سکوت

به گزارش وبلاگ سکوت، در ماه های اخیر که شیوع ویروس کرونا محدودیت هایی را برای روال طبیعی زندگی ما ایجاد نموده است، بسیاری از افراد به خریدهای آنلاین و استفاده از سرویس های پستی روی آورده اند. اما چرا سرویس های پستی کشور ما یا بسیاری از کشورهای دیگر همچنان از همان ساختار قدیمی تحویل بار توسط نیروی انسانی استفاده می نمایند و فناوری هایی مانند پهپاد حمل کالا یا ربات های تحویل مرسوله استفاده نمی نمایند؟

ایده نگارش این مطلب زمانی به ذهنم رسید که شنیدم در دورانی که بسیاری از ما داوطلبانه قرنطینه را انتخاب نموده ایم، فعالیت سرویس های پستی افزایش یافته است. همچنین، در حالی که به دلیل جلوگیری از گسترش ویروس کرونا بسیاری از مشاغل با محدودیت یا منع فعالیت روبرو شده اند، ماموران اداره پست همچنان مشغول فعالیت هستند و حتی حجم کارشان نسبت به قبل از دوران قرنطینه بیشتر هم شده است.

پس از دریافت چند بسته در روزهای گذشته، به این فکر می کردم که در چنین شرایطی ممکن است این افراد ناخواسته در معرض ابتلا به کووید-19 قرار بگیرند و حتی ناآگاهانه آن را به دیگران نیز منتقل نمایند. با توجه به این که یکی از الزامات دریافت بسته های پستی ثبت امضا از سوی گیرنده است، این نگرانی در ذهنم پررنگ تر شد. این ثبت امضا چه به روش سنتی و با استفاده از قلم و کاغذ باشد و چه از طریق دستگاه های دیجیتال مجهز به صفحه نمایش های لمسی انجام گردد؛ به سادگی می تواند عامل انتقال ویروس از شخصی به شخص دیگر گردد.

اما اگر سرویس های پستی در این شرایط نیروهای انسانی قسمت تحویل بار را از فعالیت معاف نمایند، چه راه کارهای جایگزینی برای تحویل بسته ها وجود دارد؟

اولین گزینه ای که به ذهنم رسید استفاده از پهپاد حمل کالا بود. حتما شما هم به یاد دارید که ماه آذر سال گذشته آقای محمد جواد آذری جهرمی، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات، در حساب های خود در شبکه های اجتماعی از سورپرایزی اطلاع داد که جنجال های زیادی به پا کرد. مدتی بعد آقای وزیر از سرویس پست پلاس رونمایی کرد؛ سرویسی که برای تحویل بسته های از پهپادها بهره می گیرد و ایران را به جمع معدود کشورهای برخوردار از این فناوری اضافه نموده است.

پیش از این شرکت های عظیمی همچون فروشگاه آنلاین آمازون نیز به صورت محدود و آزمایشی از سرویس تحویل بسته از طریق پهپاد حمل کالا استفاده نموده بودند. در ایران نیز وبلاگ سکوت با برگزاری مسابقه ای کوشش کرد از ظرفیت و توان مندی متخصصین داخلی برای دست یابی به این فناوری یاری بگیرد. با وجود مشارکت تیم های متعدد در این مسابقه، به دلیل عدم تطبیق محصولات نهایی ارائه شده از سوی آن ها با استانداردهایی که تعریف شده بود، این مسابقه برنده ای نداشت و پرنده های حمل کالای معرفی شده نتوانستند رضایت متخصصان را جلب نمایند.

اما اجازه بدهید بازگردیم به پست پلاس و این که در نهایت سرنوشت این سورپرایرز به کجا رسید. اقتصاد آنلاین در گزارشی به طور مفصل به سرنوشت این سرویس و ابهامات به وجود آمده پس از معرفی آن پرداخته است که با هم بخشی از آن را مرور می کنیم:

همچنین، بخش خصوصی نیز نسبت به انحصار مجوز پرواز پهپاد حمل کالا برای شرکت پست ایران معترض بود. به هر حال، با وجود تمام نقاط منفی و مثبت مطرح شده برای این سرویس که ذکر تمامی آن ها در این مطلب نمی گنجد؛ تا به این لحظه خبری از سرویس پست پلاس نشده است. اگر به وب سایت این سرویس مراجعه کنید به جز تصویری از نشان پست پلاس و ارجاع به سایت های دولتی چیز دیگری مشاهده نخواهید کرد. حتی در انتهای این صفحه عبارت پاییز 98 دیده می گردد که ظاهرا از آن موقع تا کنون هیچ به روز رسانی ای برای این سایت صورت نگرفته است.

اما در خارج از ایران نیز بسیاری از شرکت ها برای استفاده از سرویس حمل کالا از طریق پهپاد با مسائلی روبرو هستند. به عنوان مثال می توان به ایالات متحده آمریکا اشاره نمود که اداره هوانوردی این کشور با اعمال قوانین سخت گیرانه باعث ایجاد دردسرهای فراوان برای شرکت هایی همچون آمازون شده است. از جمله این قوانین می توان به موارد زیر اشاره نمود:

• راهنمایی نماینده پهپاد می تواند در هر زمان فقط یک دستگاه را به پرواز درآورد و راهنمایی کند.
• پهپادها در تمام مدت پرواز باید در محدوده دید مرئی حرکت نمایند و حق ندارند از آن خارج شوند.
• پهپاد نمی تواند از بالای سر افراد عادی (افرادی که هیج ارتباطی با عملیات پرواز ندارند) پرواز کند.
• وزن هر پرنده به همراه بار نباید بیش از 55 پوند (24.9 کیلوگرم) باشد.

این ها تنها بخشی از قوانین محدود نماینده پهپادها در آمریکا است. اما از محدودیت پرواز این پرنده در کشورهای مختلف که بگذریم، به مورد مهم تری می رسیم و آن جلوگیری از عدم برخورد این پهپادها با سایر اجسام پرنده و هواپیماهای سرنشین دار است. در صورتی که ما نتوانیم پهپاد خود را ببینیم، چطور می توانیم از وقوع چنین حوادثی جلوگیری کنیم؟

استفاده از پهپادها برای ارسال بسته های پستی در دراز مدت صرفه مالی ندارد

استفاده از پهپادها برای حمل بار با استفاده از خودروهای حمل بار و تحویل آن توسط نیروهای انسانی تفاوت های بسیاری دارد. حتی اگر این پرنده ها قوانین محدودیت وزن را نداشته باشند، در هر پرواز می توانند تعداد اندکی بسته را با وزنی سبک تر نسبت به خودروها جابجا نمایند. خودروها با هر بار بارگیری از انبار می توانند صدها بسته را با وزن کلی چند تن جابجا نمایند.

همچنین، هر خودرو می تواند بدون نگرانی از محدودیت زمانی بین مقاصد مختلف جابجا گردد و این در حالی است که بیشتر پهپادهای مورد استفاده برای تحویل بار حدبیشتر تا 30 دقیقه قادر به پرواز خواهند بود. در نتیجه می توانند فواصل محدودی را طی نمایند و دوباره به انبار بازگردند. در چنین شرایطی، احتیاج است که ایستگاه ها و انبارهای بیشتری با فواصل کم از یکدیگر احداث شوند تا پهپادها در جابجایی مسئله ای نداشته باشند. با در نظر دریافت حجم بالای فعالیت سرویس های پستی و فروشگاه های اینترنتی عظیم، استفاده از پهپاد حمل کالا به جای سیستم های فعلی از نظر مالی به هیچ وجه به صرفه نخواهد بود.

آیا پهپادها می توانند امنیت بسته ها را تامین نمایند؟

با وجود ساختار نامنظم شهرهای امروزی از نظر ارتفاع ساختمان ها و مناظر شهری گوناگون، ممکن است گاهی پهپادها پیروز نشوند به درستی بسته ها را تحویل دهند. این که پهپادهای حمل کالا باید بسته ها را از فاصله به زمین بیاندازند یا روی زمین فرود بیایند تا شما بسته را از آن ها تحویل بگیرید، چالشی است که احتیاج به تأمل دارد.

ممکن است منازلی که به فضای باز و یا حیاط مناسب مجهز هستند برای نشستن پهپادها مناسب باشند، اما اگر محل سکونت شما چنین نبود چه؟ اگر در آپارتمان زندگی می کنید یا حیاط منزل شما پوشیده از درختان بلند است، آیا باز هم پهپادها می توانند به درستی فرود بیایند؟ یا مجبور به رها کردن بسته از فاصله هستند؟ اگر بسته رها گردد به درستی در محل مناسب فرود می آید و محتویات درون آن آسیب نخواهند دید؟

رها کردن بسته ها نیز دردسرهای خاص خود را دارد. طبق قوانین وضع شده از سوی سازمان هوانوردی آمریکا، رها کردن بسته از سوی پهپادها غیرقانونی محسوب می گردد؛ زیرا ممکن است در فاصله میان لحظه رها شدن بسته تا رسیدن آن به زمین به دلیل وزش باد یا سایر دلایل تغییر راستا ایجاد گردد و بسته در خیابان رها گردد یا با شخصی برخورد کند. البته پتنت هایی درباره اتصال چتر نجات و دمنده های جریان هوا به بسته ها به ثبت رسیده است که می تواند مشکل فرود بسته را تا حدی حل نماید، اما باز هم بحث های دیگری مطرح می گردد که از جمله آن ها می توان به امنیت بسته پس از جدا شدن از پهپاد اشاره نمود. تمامی این موارد سبب شده اند تا در نهایت فرود پهپاد به معقول ترین و کم هزینه ترین روش تبدیل گردد.

در خاتمه، با وجود این که پهپادهای موجود از لحاظ فنی پیشرفت های مناسبی داشته اند و از فناوری های روز بهره می گیرند، اما با توجه به تمامی مسائل ذکر شده که شامل محدودیت های اعمال شده از سوی قانون گذاران برای دریافت مجوز پرواز، صرفه مالی، سرعت تحویل کالا، تحویل مناسب و تامین امنیت کالاهای ارسالی است؛ به نظر می رسد منطقی است که همچنان نیروی انسانی مدیریت تحویل کالاها را بر عهده داشته باشد.

منبع: Drone Rush